Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Doe maar gewoon en de wijsheid van de ezel

Bepakt en bezakt
Ooit, jaren geleden, las ik in de krant een column van een Portugese columnist, die in Nederland woont. Hij vertelde hoe Nederlanders in Portugal altijd foto’s maakten van ezels met manden op hun rug etc. Voor hem waren ezels doodgewoon, maar waar hij nou wel eens foto’s van zou willen maken was van Nederlandse moeders op de fiets, kind voorop, kind achterop, ook nog een tas vol boodschappen bij zich. Toen ik dat las was ik verrast dat wat ik dagelijks deed, in zijn ogen zo buitengewoon was.

Gewoon en bijzonder
Het gewone zien met nieuwe ogen: de ogen van een buitenstaander maken je ervan bewust dat het bijzonder is. Het bijzondere zien van het gewone, het verwonderlijke van alles wat er zomaar is, de schoonheid van het alledaagse, ook veel religies proberen ons hiervoor ‘wakker’ te maken. Ik las een keer een aanwijzing voor orthodoxe joden om je elke keer in een andere volgorde te wassen, zo ging je het niet op de automatische piloot doen maar bleef je het met aandacht en dankbaarheid doen!

Wakkere religieus
Kinderen maken je – net als dit soort religieuze oefeningen- ook wakker voor het bijzondere in het alledaagse, als je tenminste niet teveel haast hebt. Wat mijn dochtertjes allemaal zagen op een eenvoudig wandelingetje naar de brievenbus. Of op een bijzondere reis naar Rusland; toen aan een klein meisje gevraagd werd wat het mooiste was dat ze daar gezien had, zei ze: “een heel lief, klein zwart poesje.”

Genieten van het alledaagse
Genieten van de gewone dingen, we doen het allemaal een beetje na de feestdagen, hoe fijn is het niet om na al dat bijzondere eten weer andijviestamppot te maken. En hoe goed gedijen kinderen niet in een vast ritme, alles wat in een vast alledaags ritme zit gaat met kinderen makkelijker. Het geeft kinderen houvast en veiligheid, er hoeft niet onderhandeld te worden, er mag natuurlijk altijd wel wat gesputterd worden; kinderen vragen ons volwassenen daar om, om alledaagse vastigheid en duidelijkheid. Het hoort bij ‘het goede kinderleven’. Net als echte aandacht voor het verwonderlijke en bijzondere wat zich daar in dat alledaagse leven allemaal afspeelt.

NS