Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

De blijmoedige gever

Misschien kent u het kinderboek 'De gulle boom' (oorspronkelijke titel: The giving Tree “Er was eens een boom… en hij hield van een kleine jongen.” Het is een verhaal over belangeloos geven. Door de jaren heen geeft de boom letterlijk alles aan zijn vriend: zijn appels om te eten, zijn takken om een huis te bouwen, zijn stam om een boot te maken en uiteindelijk zijn stronk als rustplaats. Een mooi verhaal en toch, moet ik zeggen, ook een beetje irritant. Want tegenover de gulle boom staat die hebberige jongen, die alles van de boom afneemt, zonder zelf er iets voor terug te geven. Dus precies op de laatste pagina, waar de tranen zouden moeten vallen uit bewondering voor al dat geven van de boom, denk ik altijd: Die jongen was het niet waard. Geen traan dus.



gulle God?
Maar misschien lees ik dit verhaal verkeerd. Wellicht onderschat ik de liefde van de jongen voor de boom, of misschien is het verhaal eigenlijk een theologische allegorie, waarbij de gulle boom symbool staat voor de gulle God, die alles geeft aan een onverschillige mensheid. Ik weet het niet. Toch wil ik, na deze omslachtige inleiding, de boodschap van de "gulle" boom bevestigen: geven is goed en van geven wordt je gelukkig.

persoonlijk geschenk
Kort geleden gaf de theoloog Lawrence Cunningham hier -een voor mij goed herkenbaar- voorbeeld van. In een boekbespreking vertelde hij over één van zijn grootste genoegens: het schenken van een boek aan iemand voor wie het precies bestemd lijkt te zijn. Daar hou ik ook van. Zo gemakkelijk is zo"n daad ook weer niet, want de keuze van een boek is iets heel persoonlijks. Eigenlijk weet je alleen achteraf of een boek bij iemand past. Niettemin denk ik soms, “Dít moet je lezen!” of “Dit zal haar blij maken!” of “Dit zal hem verder brengen!” Dan is het erg fijn om dat boek cadeau te doen. Vorig jaar in de zomer zat ik op een eiland met ons gezin en met vrienden. Na een lang gesprek met een vrouw die een gretige lezer was, dacht ik ineens aan een boek dat echt iets voor haar zou zijn. Met die gedachte in mijn hoofd ging ik naar de enige boekenwinkel van het eiland, waar ik tot mijn verbazing en vreugde het boek zag liggen. Tot mijn verbazing, omdat het eiland zo klein was en het boek een zeldzaamheid. Tot mijn vreugde, omdat het me echt een heel groot plezier deed om dat boek te geven.



burenhulp
Nog een voorbeeld van het plezier in het geven komt uit het recentere verleden. Naast ons woont een stel dat geen aanstoot neemt aan het lawaaierige spelen (basketballen, voetballen tegen de muur) van onze kinderen op de oprit, die wij met ze delen. Sterker nog, deze buren hebben nadrukkelijk gezegd dat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken. (Nou, dat doen we toch wel een beetje, maar heel aardig van hen, toch?) Bovendien hebben ze altijd een lach en een groet voor ons en ze passen goed op ons huis als we weg zijn. Maar goed, op een dag zat ik met een probleem.

op slot
Mijn zoon was zijn fietssleuteltje kwijt en hij kon zijn slot niet meer open krijgen. Dus stond ik een uur lang gebogen met een ijzerzaag, in de poging om het slot los te zagen – totdat mijn buurman langskwam om mij te redden. Hij zei dat hij een slijpsteen had. “Zal ik hem pakken?” Ja, graag.
Zelfs met een slijpsteen was het niet eenvoudig. Toch was het na een kwartiertje samenwerken gelukt. Ik erg dankbaar, mijn zoon ook, en onze goede buur duidelijk blij dat hij ons van dienst had kunnen zijn.



dankbaarheid
Om het verhaal af te ronden: twee weken later was er “oogstfeest” bij ons in de kerk, een speciale viering waar dankbaarheid in de schijnwerpers stond. Het was de bedoeling om een mandje met vruchten van de aarde zelf te vullen en te versieren en het dan mee te nemen naar de kerk. Daar zou het gezegend worden tijdens de viering, waarna je het door kon geven aan een bijzonder iemand. We dachten dus aan die fijne buren van ons. Blij verrast waren ze met dit cadeau van noten, marsepein en appels. Blij waren wij, dat wij ze konden verblijden. En daar eindigde het nóg niet. De volgende dag vonden wij op de deurmat een mooie, zelf-beschilderde dankkaart van onze buurvrouw.

geven doet leven
Geven doet leven, lezen wij in de Schrift, en God houdt van een blijmoedige gever (Lucas 6,38; Johannes 12,24-25; 2 Korintiërs 9,7). De ervaring leert dat de blijheid van zelf komt, als we maar aan dat geven beginnen!

TS

terug naar nieuwspagina
lees verder in wortels
naar: Allerheiligen en Allerzielen