Kijktafels

Hier vind je inspirerende voorbeelden van hoe je kunt kijken en spelen passend bij het thema,
het seizoen en de feesten in deze tijd.

Wie zie jij in de spiegel?

We zitten midden in de winter: ijsbloemen op de autoruiten, sprookjesachtige natuur, flonkerend bevroren dauw, de vijver in het park is veranderd in een spiegelgladde ijsvlakte. Licht dat weerkaatst in sneeuwkristallen. Het ijs in vijvers, sloten en grachten weerspiegelen de bomen en de mensen.
De kijktafels spelen met het thema winter, ijs, weerspiegeling en spiegels.
Wat zit er in het kleine winterkratje, waarin ik winterse spulletjes verzamel voor de kijktafel? Een zakje met nepsneeuw, prisma"s, witte kerstboomversiering in de vorm van schaatsenrijdertjes, witte kiezelsteentjes, een zilveren boompje en bij het kruidvat viste ik dit jaar uit een kerstuitverkoop-bak een mooi houten sparrenboompje.
Heb ik ergens een winterse ondergrond? Een wit dienblad, een glazen schaal, een zilveren kaarsenbord, een witte badhanddoek, een ijsblauwe lap, een spiegel of een placemat met een winterse uitstraling? Je hebt maar een ondergrond nodig.



Op zolder stond nog een ronde oude spiegel, die vormt de ondergrond van deze kijktafel. Rondom strooi ik wat nepsneeuw, zodat er een bevroren vijver in het midden ontstaat. Het zilveren boompje staat in een hoopje speelklei, afgedekt met witte kiezelsteentjes en wat sneeuw. Het houten, witte sparrenboompje wordt ook aan de rand van de vijver neergezet.



Zo zie je prachtig hoe de natuur zich spiegelt in het ijs!



Op de vijver proberen twee kinderen uit of het ijs al stevig genoeg is. Ja, het ijs houdt. Als je goed kijkt zie je jezelf ook weerspiegeld in het ijs. Natuurlijk zet je ook een lichtje op deze kijktafel. Als het lichtje brandt komt de kijktafel tot leven en flonkert zij mooi in de avondschemering....



_________________

Deze kijktafel heeft als basis een witte handdoek of een ijsblauwe lap voeringstof (ik probeerde beide versies uit) met daarop een witte open gevlochten placemat, die wel wat lijkt op een grote sneeuwvlok. Een klein spiegeltje (oorspronkelijk een onderzettertje voor een kaars) staat rechtop geklemd tussen witte kiezelsteentjes. Twee poppenhuispoppetjes staan voor "de mensen".



Als je in de spiegel kijkt, zie je jezelf. Gewoon, zoals je bent. Maar zien anderen jouw ook zo? Soms zien mensen maar een ding van je. Dat je bijvoorbeeld mooi kunt tekenen, goed kunt voetballen, rood haar hebt, hard kunt lopen, behulpzaam bent of hele grote voeten hebt.
Mensen lijken aan de ene kant wel op elkaar: we hebben allemaal een neus, twee ogen, een mond, benen, armen... maar ook zijn we allemaal verschillend. Niemand is precies hetzelfde. Toch staat er in de bijbel dat God de mens: man en vrouw, groot en klein, schiep naar zijn beeld en gelijkenis.



God gaf ieder mens een hart. Een hart dat in staat is om liefde te geven. Je zou kunnen zeggen dat de bodem van je hart een soort spiegeltje vormt, dat Gods liefde zichtbaar kan maken. Dat dus Gods liefde kan weerspiegelen. Zo heeft God ieder mens bedoeld. Omdat God van de mensen houdt, kunnen de mensen ook van God houden en natuurlijk van elkaar. Want we zijn allemaal Gods kinderen.



Het is natuurlijk niet de bedoeling dat dit beeld vertroebeld raakt, dof wordt, al gebeurt dit natuurlijk wel soms. Mensen doen dingen die echt fout zijn, die andere mensen pijn doen. Dan wordt het beeld van God in ons minder helder. Als je echt spijt van hebt van wat je verkeerd deed en sorry zegt, mogen we opnieuw beginnen, met God en met elkaar.



________________________________



De meeste mensen hebben wel een oud zilveren ringetje, armband, kettinkje met een kruisje of een bedelarmbandje. Zwart en dof geworden. We weten dat het van zilver is en dus mooi kan glanzen.



Zou het lukken? Zal dit armbandje weer kunnen glanzen? Kunnen we erop vertrouwen dat het zilver eronder er nog zit? Kunnen mensen die dof geworden zijn, weer glanzend worden? Hoe kan je dat voor elkaar krijgen?
Een interessant onderwerp om onder het zilverpoetsen te bespreken met al wat grotere kinderen...



Al poetsend ontdek je vanzelf dat het niet in een keer lukt, sommige stukjes hebben wel twee poetsbeurten nodig. Je moet niets overslaan, zorgvuldig zijn, er vertrouwen in hebben en veel geduld hebben.



De schone witte poetslap wordt steeds zwarter, maar het armbandje steeds mooier...



Met veel aandacht, geduld, doorzettingsvermogen en vertrouwen, maar vooral als je met veel liefde gepoetst hebt, dan glanst het bedelkettinkje echt weer als nieuw!



__________________

Enkele jaren geleden heb ik een handspiegel geërfd van mijn schoonmoeder. Die komt bij deze kijktafel mooi van pas. Je kan natuurlijk elk willekeurig ander klein (make-up) spiegeltje gebruiken. De ondergrond van deze kijktafel is een wit dienblad gevuld met nepsneeuw. Er liggen enkele prisma"s en centraal staat een icoon van Christus. Je vindt deze afbeelding op internet. (Icoon Christus Sinai). Je kunt natuurlijk ook een andere afbeelding van Jezus kiezen, pas de afbeelding aan aan de leeftijd van je kinderen.



Veel van ons zijn gedoopt. We worden gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. We zijn getekend met Jezus naam, we dragen de naam van Christus, we zijn christenen!



Door de spiegel en de icoon of afbeelding van Christus met elkaar te verbinden, zegt deze kijktafel: "dat we iets van Christus mogen weerspiegelen in ons leven. Dat als mensen ons ontmoeten ze iets ervaren van zijn liefde."