Sint Maarten verhaal

Martinus was de zoon van een Romeinse legerheer. Lang geleden was hij soldaat in het Romeinse leger.
Op een dag reed Martinus met een groepje soldaten naar een grote stad. Het was koud en mistig.
Martinus had zijn lange mantel goed om zich heen geslagen. Zo had hij het heerlijk warm. Ze hadden haast, want ze wilden voor het donker binnen de stadsmuren zijn.

Toen ze bij de stadspoort aankwamen, stapte er plotseling een arme man op hem af. Hij had geen schoenen, geen jas en geen sokken aan. Je kon aan hem zien dat hij het erg koud had.
"Wat is er met jou aan de hand?" vroeg Martinus. "Ach", rilde de man, "ik heb het koud en ik heb zo"n honger". Martinus dacht even na. Hij zou zijn mantel wel willen geven.
Maar in die tijd mochten soldaten zonder mantel de stadspoort niet in. De mantel hoorde bij hun uniform. Wat moest Martinus nu doen? Hij kon die arme man daar toch niet zo maar laten staan?



Plotseling kreeg hij een goed idee. "Ik geef hem de helft van mijn mantel. Dan kan ik de andere helft omgeslagen houden!" Hij deed zijn mantel af. Trok zijn zwaard en hakte de mantel in twee stukken. Eén stuk gaf hij aan de arme man. En een stuk sloeg hij zelf om zijn schouders.
Daarna pakte hij zijn beurs en gaf de man wat geld. De arme man was erg blij. Nu had hij een mantel tegen de kou en wat geld om eten te kopen. Hij bedankte Martinus en vertrok. En Martinus? Die reed daarna tevreden met zijn soldaten de stad binnen.

Het verhaal van Martinus en de arme man is een oud verhaal. Maar nog altijd vieren we het feest van Sint Martinus ... Sint Maarten. Elk jaar, op 11 november, gaan kinderen met een lampion en een vrolijk liedje bij de mensen langs. Om ze licht te brengen ... vrolijk te maken.


terug naar nieuwspagina
ga naar het handgebaren-versje: Hier is de Kerk