Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Grimi, het kleine wolfje

Ver van de stad vandaan, achter velden en heuvels die dik onder de sneeuw liggen, woont een troep wolven in een groot donker bos. Sinds dagen hebben ze niets meer buit gemaakt en ze worden steeds erger gekweld door honger en dorst. Dus besluit de hoofdwolf een ander jachtgebied te zoeken.
In de ijzige kou gaan ze op weg. Maar al gauw kan Grimi, het jongste wolfje, ze niet meer bijhouden. Steeds meer komt hij achterop. De wolf die de baas is, laat ze allemaal stoppen en zegt: "Grimi is te zwak om met ons mee te gaan. Luister Grimi, ga jij maar naar het dorp van de mensen. Daar willen ze vast wel voor je zorgen. Wij moeten verder anders verhongeren we. Het beste met je kleine wolf!"
Voor de andere wolven zwijgend verder gaan, huilen ze nog een keer heel hard, alsof ze zo afscheid willen nemen. Grimi worstelt door de hoge sneeuw naar het dorp. Bij het eerste huis krabbelt hij aan de deur. Een oude vrouw doet open. Als ze de wolf ziet, roept ze verschrikt: "k heb alles netjes schoongemaakt! Ik moet geen sneeuw in mijn mooie kamer! Maak dat je wegkomt, anders jaag ik je weg met mijn bezem!" En ze slaat woedend de deur voor zijn neus dicht. Grimi klappertandt van de kou. IJsklompjes hangen aan zijn poten.
Aan het tweede huis krabbelt hij weer aan de deur. Er komt een man naar buiten, die kwaad schreeuwt: "Wie haalt het in zijn hoofd om me bij mijn werk te storen? Ga hiervandaan en vlug ook". Weer staat de kleine Grimi alleen. Treurig kijkt hij om zich heen. Nog maar een huis ziet hij en voor de derde maal krabbelt hij aan de deur. "Een wolf", schreeuwt de boerin verschrikt als ze opendoet. "Kinderen, een wolf!". Gauw slaat ze de deur dicht en schuift de grendel ervoor. Arme, ongelukkige Grimi heeft een angstig voorgevoel, dat hij van honger en kou dood moet gaan. Maar niet hier wil hij doodgaan, niet hier, waar iedereen hem in de steek laat. Met zijn laatste krachten sleep hij zich voort, tot aan de rand van het bos. Klaaglijk huilt hij en hij valt neer in de sneeuw.
Hij heeft niet gezien dat vlakbij, net in het bos, een hutje staat. Daar woont een oude man, die het gehuil hoort, een lantaarn pakt en naar buiten gaat om te kijken waar het vandaan komt. Hij vindt Grimi, neemt hem in zijn armen en draagt hem zijn huisje binnen. Daar wrijft hij hem met stro om hem warm en droog te krijgen en dan geeft hij hem eten en drinken.
Ondertussen heeft de vrouw in het eerste huis spijt gekregen. Ze denkt: "Wat geeft het eigenlijk een beetje sneeuw op de vloer!" Ze pakt een warme deken en gaat op pad om het wolfje te zoeken.
Ook de man in het tweede huis denkt: "Het was heel verkeerd van me om hem weg te jagen. Ik moet hem terugvinden!" Hij neemt twee gedroogde vissen en gaat hem ook zoeken. En in het derde huis zegt de boerin tegen haar kinderen: "Wat dom van me om bang te zijn voor een kleine, halfbevroren wolf. Kom, we nemen pannenkoeken voor hem mee, we vinden hem vast nog wel ergens, hij kan nooit ver zijn!"
En omdat ze allemaal hetzelfde spoor volgen, komen ze elkaar tegen bij de hut in het bos. Binnen zien ze Grimi met de oude man voor het vuur zitten. "Kom toch binnen! Ik heb een vriendje gevonden!" zegt de man. "Komen jullie je ook warmen? Dan maak ik hete thee!"
Als de thee klaar is, zitten ze allemaal in een kring om het wolfje en zijn oude vriend heen. Ze heffen de dampende beker en roepen: "Op je gezondheid, kleine wolf! Op je gezondheid, oude man! En op de gezondheid van ons allemaal!"